Nie sposób jednak zaczynać od nowa. Tylko niemowlę może zacząc całkiem od początku
Gdy tylko skrzypnęły drzwiczki, zwierzak wskoczył mu na ramię i zaczął przeszukiwać kieszenie.
- Cukier! - zabrzmiało kolejne żądanie.
Max pogłaskał stwora.
- Przykro mi, ale nie przewidziałem tej możliwości.
- Cukier!
- Nie mam cukru.
Mr.Chips raz jeszcze ponowił żądanie, a ponieważ niczego nie wskórał, ulokował się na ręce Maxa, gdzie - jak się wydawało - zamierzał spędzić co najmniej tydzień, a może i dłużej.
Gdy Jones próbował z powrotem wsadzić go do klatki, musiał stoczyć prawdziwą walkę, która trwała z małymi przerwami ponad dwadzieścia minut.
Mr. Chips wskoczył na drugą skrzynię i wprawił koty w stan, graniczący z obłędem wojen religijnych. Dopiero kiedy się zmęczył, ponownie usiadł na ramieniu Maxa i chociaż ten ostatni prosił, groził a nawet zaczął płakać, za żadną cenę nie dał wpakować się do klatki. Nie pozostawało nic innego, niż tylko obnosić go po pokładzie, aż zaśnie. To był oczywiście poważny błąd.
Ponieważ dozorca dopuścił do precedensu, od tej chwili za każdym razem gdy otwierał klatkę, musiał liczyć się z tym, że będzie skazany na odgrywanie roli niańki i to przez kilka ładnych godzin. Kim jednak była miss Coburn, figurująca na tabliczce jako właścicielka tej egzotycznej bestii?
Wszyscy inni posiadacze zwierząt stawili się już w przechowalni, aby zobaczyć, jak wiedzie się ich faworytom. Jedynie miss Coburn zwlekała z dopełnieniem tego towarzyskiego obowiązku.
Po pewnym czasie Max zaczął ją sobie wyobrażać jako skwaśniałą starą pannę, która otrzymała Mr. Chipsa w formie podarunku pożegnalnego, choć ofiarodawca dobrze wiedział, że ta kobieta nie znosi zwierząt. Im bardziej umacniała się jego przyjaźń z dziwnym stworem, w tym bardziej ponurych barwach widział obraz jego właścicielki. "Asgard" już od tygodnia pruł w przestrzeni kosmicznej i tylko jeden dzień dzielił statek od przejścia na nową trajektorię lotu, gdy wreszcie otrzymał możliwość porównania swych wyobrażeń z oryginałem. Właśnie czyścił stajnie, jak zwykle w nieodłącznym towarzystwie zwierzęcia, siedzącego mu na ramieniu, gdy z przechowalni zwierząt dobiegł go jakiś wysoki, ostry głos.
- Mr. Chips?... Mr. Chips!... Gdzie jesteś?
Małpa-pająk wyprostowała się, przez moment nasłuchiwała, aż wreszcie odwróciła głowę. Prawie w tej samej chwili w drzwiach stanęła właścicielka.
- Ellie! - pisnął Mr. Chips i w mgnieniu oka wylądował w ramionach dziewczynki. Tak, to była dziewczynka!
Max miał wystarczająco dużo czasu, by móc się jej przyjrzeć: miała szesnaście, może siedemnaście lat. W żaden sposób nie można jej było nadać tytułu "piękności", zaś wyraz twarzy, jaki przybrała, jeszcze bardziej pogłębiał jej brzydotę.
Po kilku sekundach wzajemnych pieszczot, obmacywań i pocałunków dziewczynka spojrzała na Maxa, pytając ponuro.
- Co pan zamierzał zrobić z Mr. Chipsem?... Proszę natychmiast odpowiedzieć!
- Nic - odparł krótko - Proszę o wybaczenie, lecz muszę zająć się własną pracą...
To mówiąc pokazał jej plecy i chwycił za miotłę.
Dziewczynka była jednak nieustępliwa. Chwyciła go za ramię i zmusiła by na nią spojrzał.
- Proszę natychmiast odpowiedzieć. W przeciwnym razie złożę skargę do kapitana... Tak, tak... Ja nie żartuję.
Max policzył do dziesięciu.
- To pani słuszne prawo, panienko... - odezwał się nadzwyczaj spokojnym, nieco scenicznym głosem - ...Ale po pierwsze: proszę mi powiedzieć, jak się pani nazywa i kto panią upoważnił, aby mogła pani wejść do tego pomieszczenia? Zgodnie z rozkazem kapitana to wszystko, co pani widzi, włącznie ze zwierzętami, zostało powierzone mojej pieczy i ja sam odpowiadam za to, co się tu dzieje.
W tej chwili szermował fragmentami regulaminu pokładowego, choć dobrze wiedział, że były one dość dowolnie wybrane.
Wyglądała na zaskoczoną.
- Jak to?... Przecież jestem Eldreth Coburn - odparła takim, tonem, jakby wypowiadała prawdy oczywiste.
- A co pani tu robi?
- Przyszłam zobaczyć Mr. Chipsa... nic poza tym.
- W porządku, panienko
 |
| Cytat Hi mihi doctores semper placuere docenda qui faciunt plus, quam qui facienda docent - ci mi się nauczyciele podobali w uczeniu, którzy raczej czynią niż uczą rzeczy już uczynionych. Do sukcesu nie ma żadnej windy. Trzeba iść po schodach Fidei Defensor (Fid Def lub fd) - obrońca wiary (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach) Eripuit coelo fulmen, sceptrumque tyrannis - wydarł niebu piorun, a berło tyranom. Ignorancja nie jest niewinnością, jest grzechem. Browing R |