Nie sposób jednak zaczynać od nowa. Tylko niemowlę może zacząc całkiem od początku
Zobaczył, że smok odwraca głowę, by za nim spojrzeć, pomachał mu na pożegnanie.
Jeszcze się spotkamy, miody Robintonie - odpowiedział wyraźnie smok.
- Kurczę, Rob, ale miałeś szczęście - powiedział z zazdrością Lexey.
- Ale byłeś odważny... - dodała Libby, której błękitne oczy w piegowatej buzi wciąż jeszcze były okrągłe ze zdziwienia.
Wzruszył ramionami. Pewnie, że miał szczęście, bo gdyby stał bliżej ojca, zarobiłby klapsa za zadawanie się ze smokiem, ale przecież wcale nie wykazał się szczególną odwagą. Tylko szkoda, że na początku porównał smoka do wher-stróża! Wychwycił cień obrazy w głosie bestii, więc pewnie miał szczęście, że Cortath zniżył się do rozmowy z nim, zamiast po prostu machnąć ogonem na śmiałka.
- Słyszeliście, co Cortath do mnie mówił? - spytał przyjaciół.
- Odlatują - powiedział Lexey i wskazał na smoki, które nagłym susem znalazły się nad ziemią. Poruszenia wielkich skrzydeł podniosły z ziemi tumany kurzu i piasku, więc dzieci prędko odwróciły się i zakryły oczy dłońmi. Gdy mogły znów się odwrócić, smoki wzniosły się już ponad wysoki, stromy dach czworoboku budynków. Robinton gorączkowo machał ręką, rozpoznając lśniącą spiżem łuskę Cortatha i pasażerów na jego grzbiecie, ale chyba nawet jego mama nie spoglądała w dół. Wszystkie smoki zniknęły w jednej chwili i dziedziniec wydał mu się bardziej pusty niż zwykle. Czuł dziwny smutek po odlocie smoka - jakby utracił coś bardzo ważnego, tylko nie wiedział, co by to mogło być. Uświadomił sobie, że właściwie wcale nie chce wiedzieć, czy koledzy też słyszeli smoka. Przecież to on sam z nim rozmawiał i ta szczególna rozmowa dotyczyła jego i tylko jego. Był szczodry z natury, ale są takie rzeczy, które każdy pragnie mieć tylko dla siebie, bo są tak bardzo osobiste, tak własne, że należy je rozważać i zachwycać się nimi tylko w samotności.
Jeśli nawet później Lorra zauważyła, że Robinton jest mniej gadatliwy niż zwykle, uznała pewnie, że to z powodu nieobecności rodziców. A przynajmniej matki. Nie wyjaśniało to wprawdzie dziwnego, radosnego uśmieszku na buzi chłopca, zupełnie jakby cieszył się z jakiegoś sekretu. Lubiła opiekować się małym Robiem. Nigdy nie sprawiał kłopotów, szczególnie gdy, tak jak teraz, siedział sobie cicho w kąciku kuchni i grał na flecie, który zawsze nosił za paskiem. Grał nie znaną jej melodię, ale on przecież zawsze wymyślał jakieś piosenki. Akurat w tej chwili zabrakło jej czasu, by dowiedzieć się, czy skomponował coś nowego. Spytała o to dopiero, gdy go kładła spać.
- Tak, to o smokach - odpowiedział sennym głosem.
- Byłeś na dziedzińcu, gdy przyleciały? No pewnie, chciałeś przecież pożegnać się z rodzicami - stwierdziła. Podciągnęła futra pod brodę malca. - Zagrasz mi ją kiedyś, dobrze?
- Nie, ona jest tylko dla mnie - mruknął i Lorra nie była pewna, czy go dobrze zrozumiała. Zwykle sam się napraszał, by zagrać jej coś nowego... bo ja, pomyślała uszczypliwie, mam ochotę słuchać, w odróżnieniu od jego ojca. Chłopiec zasnął, zanim zdążyła zapytać, o co mu chodziło.
Późną jesienią, gdy wszyscy wiedzieli, że w Wylęgarni Weyru Benden mają się wykluć jaja, Robinton po raz drugi spotkał smoki. Przyleciały na Poszukiwanie. Wiedział już dużo o Poszukiwaniu, o którym mówiła jedna z Ballad Instruktażowych. Wszystkie Cechy i Warownie miały obowiązek zezwolić na odejście do Weyru osobie, wybranej przez smoki. Większość takich wybrańców zostawała jeźdźcami, co było wielkim zaszczytem. Jeśli, zgodnie z tym, co mówił Cortath, smoki lubią muzykę, to może spodobają się im melodie Robintona i nikt nie sprzeciwi się, że jeden z jeźdźców będzie miał muzyczne wyszkolenie? Kiedy dorośnie na tyle, by smoki wzięły go pod uwagę przy Poszukiwaniu, będzie już co najmniej uczniem drugiego roku...
Kiedy smocze skrzydło wylądowało na dziedzińcu Warowni Fort, bawił się z Lexeyem, Libby, Curtosem i Barbą. Naturalnie znowu grali w klasy. Nie przepadał za Barbą, która strasznie lubiła wszystkimi rządzić, ale na szczęście w chwili, gdy smoki wylądowały, zaczęła wrzeszczeć i pobiegła do domu. Robinton też pobiegł: prosto do smoków.
- Cortath? - zawołał, pędząc z całych sił przez szeroki dziedziniec ku trzem spiżowym smokom, które wylądowały po drugiej stronie. Przebiegł pod brzuchami zielonych i niebieskich, zupełnie nieświadomy, że to właśnie one były wyczulone na młodzież, która mogła Naznaczyć smocze pisklę.
Cortath dziś nie przyleciał.
Robie zatrzymał się nagle, zdyszany, i spostrzegł, że rzeczywiście nie ma tu jego przyjaciela
 |
| Cytat Hi mihi doctores semper placuere docenda qui faciunt plus, quam qui facienda docent - ci mi się nauczyciele podobali w uczeniu, którzy raczej czynią niż uczą rzeczy już uczynionych. Do sukcesu nie ma żadnej windy. Trzeba iść po schodach Fidei Defensor (Fid Def lub fd) - obrońca wiary (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach) Eripuit coelo fulmen, sceptrumque tyrannis - wydarł niebu piorun, a berło tyranom. Ignorancja nie jest niewinnością, jest grzechem. Browing R |