Nie sposób jednak zaczynać od nowa. Tylko niemowlę może zacząc całkiem od początku
Podobnie jak Zara, Ben sprawiał bojowe wrażenie. Następny był młodszy, wysoki i szczupły,
czarnowłosy mężczyzna o nazwisku Trey Nolare, ubrany w czarne spodnie i białą koszulę
kelnera. Ostatnim był trzydziestoparolatek w szarym garniturze o szczupłej, czarnej twarzy,
który okazał, się być lokalnym korespondentem jednej z agencji informacyjnych. Nazywał się
Alan Manders.
Kiedy już zajęli miejsca, wszyscy skierowali wzrok na Bleysa, praktycznie ignorując
Toni, Henry’ego i Dahno.
– W ciągu dwudziestu czterech godzin wszystkie osoby z twojego otoczenia nie
posiadające statusu dyplomatycznego zostaną aresztowane – odezwała się Zara Ben niemal z
satysfakcją, gdy tylko Anjo skinął w jej stronę. – Nie weźmie was teraz żaden wynajmowany
pojazd i już straciliście limuzyny. Kierowcy mogliby je prowadzić, ale firmy nie pozwolą im
na wyjazd z garażów. Zarówno Gildie jak i Prezesi postanowili cię przyhamować.
– Rozumiem – ponuro powiedział Bleys.
– Tak – mówiła dalej – prawie wszyscy pracownicy byliby po twojej stronie, gdyby tylko
się odważyli, ale Prezesi zakazali pracownikom udzielać ci jakichkolwiek usług. Mistrzowie
Gildii powiedzieli to samo. Zbyt wiele oczu nam się przygląda, by większość łudzi odważyła
się działać niezgodnie z poleceniem. Myśleliśmy o wywiezieniu cię z miasta, pojedynczo lub
po kilka osób naraz, prywatnymi pojazdami.
– Nie ma potrzeby pośpiechu – odezwał się Anjo, nie tyle przerywając jej, co odbierając
Żarze kontrolę nad rozmową. – Jak może powiedziałem wcześniej, masz całkowite prawo
przebywać w tym miejscu, Prezesi i Gildie nie będą chciały, by publicznie widziano, jak
zmuszają cię do opuszczenia planety.
Przerwał ze wzrokiem utkwionym w Zarę, która wyglądała, jakby znów chciała się
odezwać, ale zrezygnowała.
– Możemy cię tu utrzymać i karmić – kontynuował Anjo. – Ale jak długo pozostaniesz w
hotelu, będziesz właściwie więźniem.
– Wynajęty przez was statek atmosferyczny – wraz z pilotami – wciąż jest dostępny na
lotnisku – stwierdził Alan Manders, dziennikarz. – Ale jeśli użyjecie go jako środka
transportu do następnego z celów waszej podróży, przekonacie się, że sytuacja tam będzie
wyglądać podobnie lub gorzej.
– Ogólna opinia między nami, którzy mniej lub więcej kierują organizacją mającą się o
ciebie zatroszczyć, Nauczycielu – powiedział Anjo – jest taka, że lepiej będzie jeśli znikniesz,
a resztę przemówień nagrasz.
Przerwał. Bleys skinął.
– Myślałem o tym. Jednak pracownicy będą musieli wiedzieć, że wciąż z nimi jestem.
Możliwe, że będę musiał nieoczekiwanie opuścić Nową Ziemię, ale nawet wtedy powinni
wiedzieć, że odleciałem z własnej woli i jeszcze powrócę.
– Zarówno przekazanie wiadomości pracownikom, jak i odlot, można zorganizować –
stwierdził Anjo. – Moglibyśmy ukryć was w mieście, ale pojedynczo, a na pewno nie więcej
niż po trzy osoby w jednym miejscu.
– Nie – zaprotestował Bleys. – Zostaniemy razem.
– Tak myślałem – odpowiedział Anjo. – Czyli będziemy musieli wywieźć was z miasta. I
to daleko.
– Chyba rozumiesz, że jesteś czymś w rodzaju materiału wybuchowego – głębokim,
miłym głosem wtrącił się Bili Delancy. – Gildie i Prezesi nigdy nie spodziewali się, że może
tu przybyć ktoś taki jak ty, kto wzburzy całą populację planety.
– To prawda – potwierdził Manders. – Obie grupy od ponad stu lat uciskały obywateli,
poddając ich coraz ściślejszej kontroli. Ale Gildie i Prezesi popadli w samozadowolenie.
Twoje pojawienie się i przemowa, na którą wyraźnie zareagowało tak wielu ludzi, wywołało
w nich panikę, stawiając ich przed sytuacją, w której nie wiedzą co robić.
Dahno odchrząknął.
– Tak więc obie strony czują, że jak najszybciej muszą coś zrobić – z entuzjazmem
ciągnął Manders. – Nie odważą się uwięzić cię na podstawie sfabrykowanych zarzutów, bo to
byłoby zbyt oczywiste. Nie są też gotowi żeby cię zabić albo otwarcie zaatakować –
przynajmniej jeszcze – ponieważ bardzo zaszkodziłoby to ich reputacji, nie tylko tu, ale i w
stosunkach międzyplanetarnych. Co ważniejsze, naruszyłoby też kontakty handlowe
Prezesów z Młodszymi Światami. W szczególności, specyficzne relacje jako część kanału
produkcyjnego Newton–Cassida–Nowa Ziemia. Wiesz, że podpisali właśnie kontrakt na skalę
całej planety, wiążący nas z tamtymi światami?
– Tak, słyszałem o tym – odpowiedział Bleys.
– Traktują nas wszystkich jak niewolników! – Na ciemnej twarzy Mandersa pojawił się
nagle groźny wyraz.
– To prawda – poświadczył Bili Delancy. Wyciągnął z kieszeni mały cylinder i wciągnął
przez niego powietrze do obu dziurek w nosie. – Prezesi czy Gildie nie chciałyby wywrzeć na
Newtonie i Cassidzie wrażenia, że nie mają pełnej kontroli nad społeczeństwem.
– Przeziębienie? – zapytał współczująco Bleys.
Bili Delancy przecząco potrząsnął głową i szybko schował cylinder.
– Rodzaj artretyzmu – odpowiedział. – Ten cylinder to nowość z Cassidy, z laboratorium
medycznego, dla którego moja firma robi części. Inhalator umożliwia mi szybkie wchłonięcie
lekarstwa kilka razy dziennie.
Jego głos nabrał rozmarzenia.
– Z tego co słyszałem, na Starej Ziemi już od lat mają sposoby na trwałe wyleczenie
wszelkich chorób autoimmunizacyjnych.
– Nie zebraliśmy się po to, żeby o tym rozmawiać, prawda? – wtrąciła się Zara. –
Zgadzam się z tym, co mówi Anjo. Wielki Nauczyciel i jego ludzie mogą tu zostać jeszcze
jakiś czas, ale i tak powinniśmy jak najszybciej zacząć ich stąd wywozić – po dwie–trzy
osoby w prywatnych pojazdach, przez platformę wyładunkową.
– Zgadzam się – w zamyśleniu powiedział Bleys. – Jak powiedział przed chwilą Bili
Delancy, jesteśmy jak materiał wybuchowy – albo może, stosując lepsze porównanie – jak
zapalnik do uzbrojonego już ładunku. Im głębiej nas schowacie, tym lepiej. Zdaje się, że
trafiłem na wasz świat w dość krytycznej chwili.
Uśmiechnął się do swoich gości, bo Toni skrzywiła się na ostatnie słowa, a twarz
Henry’ego stała się nagle surowa.
– Tak – kontynuował Bleys swobodnie – ale zawsze byłem głęboko zainteresowany
Nową Ziemia.. Może powinienem był wybrać lepszy czas
 |
| Cytat Hi mihi doctores semper placuere docenda qui faciunt plus, quam qui facienda docent - ci mi się nauczyciele podobali w uczeniu, którzy raczej czynią niż uczą rzeczy już uczynionych. Do sukcesu nie ma żadnej windy. Trzeba iść po schodach Fidei Defensor (Fid Def lub fd) - obrońca wiary (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach) Eripuit coelo fulmen, sceptrumque tyrannis - wydarł niebu piorun, a berło tyranom. Ignorancja nie jest niewinnością, jest grzechem. Browing R |