Nie sposób jednak zaczynać od nowa. Tylko niemowlę może zacząc całkiem od początku
Coraz rzadziej też powraca do torby. Zdarza się, że od czasu do czasu sięga po liść eukaliptusa, a więc po normalne pożywienie dorosłych. Zanim jednak staną się one wyłącznym jej pożywieniem, otrzymuje od matki liście przetrawione już przez nią. Z wygodnej „jazdy na barana" na grzbiecie rodzicielki rezygnuje dopiero po ukończeniu roku. Przenosi się wówczas na gałęzie eukaliptusa i rozpoczyna samodzielne życie, które trwać może aż dwadzieścia lat.
Warto sobie uprzytomnić, że zwierzęta mają na ogół dość rozległy zestaw pokarmów: mięsożerne na przykład mogą jadać mięso rozmaitych zwierząt, jakie uda im się upolować, podobnie roślinożerne sięgają po różne rośliny bądź ich części. Ale znamy i takie zwierzęta, które odżywiają się tylko jednym rodzajem pokarmu. Nazywamy je monofagami.
Koala jest właśnie doskonałym przykładem monofaga, żywi się wyłącznie liśćmi eukaliptusów, i to liśćmi tylko pewnych gatunków, a ponadto z drzew w określonym wieku. Eukaliptusy bowiem wytwarzają nie tylko silnie pachnące, bakteriobój-
48
cze olejki, lecz w pewnym okresie ponadto trującą substancję, zwaną cyjanowodorem lub kwasem pruskim. Toteż hodując koalę w niewoli, trzeba wiedzieć, czy dostarczane jej liście nie zawierają owego zabójczego składnika. Konieczne jest zatem dysponowanie sporą plantacją kilku gatunków eukaliptusów w różnym wieku, by koala mogła wybierać sobie odpowiedni pokarm. Łatwo pojąć, ile kłopotów nastręcza taka wybredność, gdy chce się utrzymać zwierzę w dobrej formie.
Jeden tylko ogród zoologiczny - w San Diego w Kalifornii -trzyma koale, które nie tylko żyją tam od kilkunastu lat, ale również się rozmnażają, co jest najlepszym dowodem wzorowej pielęgnacji. Terazłatwo więc zrozumieć, dlaczego Europejczyk może jedynie marzyć o zobaczeniu żywej koali, jeżeli nie uda mu się polecieć do Australii bądź do San Diego.
Australijskie ogrody zoologiczne też oczywiście trzymają koalę - rodzime zwierzę swego kontynentu. Niestety, z trzech gatunków, jakie przybysze z Europy zastali w Australii, dwa zdołali wytępić doszczętnie dla cennego futra.
Wreszcie o kangurach
Żeby nie zawieść Czytelnika, że chociaż tyle mowy było o torbaczach, to o kangurach zaledwie wspomniano, przedstawię przynajmniej mniej pospolite gatunki. Bo o tych, jakie widuje się powszechnie w naszych ogrodach zoologicznych, każdy wie, że są roślinożerne, kończyny tylne mają kilkakrotnie dłuższe niż przednie, zaś potężny ogon służy jako podpora przy siedzeniu, a jako ster przy skokach w dal, że samice wychowują młode w torbie brzusznej i że ich środowiskiem są niziny.
A istnieją też naprawdę niezwykłe gatunki kangurów.
Równonogie
Taką niezwykłością jest drzewiak ciemny, gatunek, którego przedstawiciele mają obie pary odnóży równej długości. Trudno go nazwać dużym. Ma około 60 cm długości od czubka nosa
49
do nasady ogona i tyleż mierzy jego dość gruby, równomiernie owłosiony ogon. Nazwę drzewiak nadano temu torbaczowi dla podkreślenia jego trybu życia, przebywa bowiem stale w koronach drzew. Bardzo zręcznie wspina się po pniach oraz grubych konarach, wędruje też zgrabnie z gałęzi na gałąź. Po napełnieniu żołądka liśćmi, owocami, młodymi gałązkami i korą odpoczywa przez dłuższy czas - również na drzewie -spokojnie trawiąc. Drzewiak to zwierzę towarzyskie, zwykle widuje się je w gromadce składającej się z kilku członków
rodziny.
Jest rzeczą zrozumiałą, że drzewiak ?I? potrafi WVkonVW3r
¦?????? dtugich skoków w da| jak jegoPnaziemnfk^wac
? cooriwia niiomufl ??? fiUSów nawet 18-20-me-
trowych z korony drzewa na ziemię. Warto uświadomić sobie, że jest to mniej więcej odległość z siódmego piętra do ziemi.
Skalniak żółto nogi
Przedstawiciele tego gatunku kangurów żyją w okolicach górzystych. Najbardziej rzucającą się w oczy ich cechą jest stosunkowo cienki, puszyście owłosiony ogon. Nie używają go "}ako podpory ???? spoczywaniu na \y\nych kończynach, jak to widujemy u kangurów nizinnych, lecz balansują nim podczas skoków dla utrzymania równowagi. Ma to szczególne znaczenie przy przeskakiwaniu przez spore szczeliny skalne
 |
| Cytat Hi mihi doctores semper placuere docenda qui faciunt plus, quam qui facienda docent - ci mi się nauczyciele podobali w uczeniu, którzy raczej czynią niż uczą rzeczy już uczynionych. Do sukcesu nie ma żadnej windy. Trzeba iść po schodach Fidei Defensor (Fid Def lub fd) - obrońca wiary (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach) Eripuit coelo fulmen, sceptrumque tyrannis - wydarł niebu piorun, a berło tyranom. Ignorancja nie jest niewinnością, jest grzechem. Browing R |