Nie sposób jednak zaczynać od nowa. Tylko niemowlę może zacząc całkiem od początku
Po czym wszystko skończyło się równie nagle, jak się zaczęło.
Siedział jeszcze przez chwilę, czekając na nawrót zjawiska.
Deszcz walił w dach.
Samochód tykał i świstał w trakcie stygnięcia silnika.
Cokolwiek to było, skończyło się.
Próbował zrozumieć to doświadczenie. Czy słowa: „Tam na zewnątrz coś jest" — były ostrzeżeniem, metapsychicznym przeczuciem? Groźbą? Do czego się odnosiły?
Noc na zewnątrz nie wyróżniała się niczym szczególnym. Tylko szcz- Błogosławiona ciemność. Zniekształcone odbicia lamp elektrycznych i neonów lśniły na mokrej nawierzchni, w kałużach w Potokach płynących przepełnionymi rynsztokami. Co jakiś czas samochód przejeżdżał po Pacific Coast Highway, lecz tak daleko, assago sicgał wzrokiem, nie było żadnych pieszych — a widział w ciemnościach równie dobrze jak kot.
o chwili stwierdził, że zrozumiałby to zdarzenie, gdyby miał je
2 • z^mieć. Rozmyślając do niczego nie dojdzie. Jeśli to była groźba,
o^ legokolwiek źródła by nie pochodziła, nie zmartwiła go. Nie
wał strachu. I to było najlepsze. Porzucił świat żywych, i nawet
85
jeżeli ugrzązł na jakiś czas na pograniczu po tej stronie śmierci, to nic istniejącego na świecie nie wywołałoby w nim przerażenia.
Niemniej jednak ten głos, który usłyszał w swoim wnętrzu, by] jedną z najdziwniejszych rzeczy, jakich kiedykolwiek doświadczył. A nie można by było powiedzieć, że nie doznał wielu dziwnych zdarzeń, z którymi mógł to porównać.
Wysiadł ze swego srebrnego camaro, zatrzasnął drzwi i ruszyi w stronę wejścia do klubu. Deszcz był zimny. W szalejącym wietrz^ liście palm grzechotały jak stare kości.
15
Lindsey Harrison leżała również na czwartym piętrze, na sam; końcu głównego korytarza wiodącego do pokoju, w którym znaj dował się jej mąż. Gdy Jonas wszedł i zbliżył się do łóżka, niewiel mógł dostrzec, gdyż w pokoju nie było nawet zielonego światł z monitora elektrokardiografu. Postać kobiety ledwo majaczył w mroku.
Zastanawiał się, czy powinien próbować ją obudzić. Zaskoczy go głos:
— Kim pan jest?
—: Myślałem, że pani śpi — powiedział.
— Nie mogę spać.
— Czy nic pani nie dali?
— To nie pomogło.
Tak jak i w pokoju jej męża, deszcz siekł w okno z ponurą furi? Jonas słyszał potoki spadające kaskadami w aluminiową rynnę.
— Jak się pani czuje? — zapytał.
— A jak pan sądzi, do diabła?! Jak ja się czuję? — Miała zami wybuchnąć gniewem, lecz była zbyt wyczerpana i załamana, by zrobić.
Opuścił poręcz łóżka, usiadł na brzegu materaca i wyciągnął dt zakładając, że jej oczy były lepiej przystosowane do mroku niż jeg
¦— Proszę mi podać rękę.
— Dlaczego?
¦— Nazywam się Jonas Nyebern. Jestem lekarzem. Chcę opowiedzieć pani o mężu i wydaje mi się, że będzie lepiej, jeśli po prostu da mi pani potrzymać swoją rękę.
Zamilkła.
— Dobrze, niech mnie pan zacznie bawić rozmową — powiedziała.
Kobieta była pewna, że jej mąż nie żyje. Jonas jednak nie miał zamiaru jej dręczyć, zachowując w tajemnicy wynik akcji reanimacyjnej. Z doświadczenia wiedział, że dobre wieści mogły być tak samo wstrząsające dla odbiorcy, jak złe; należało ją poinformować
0 wszystkim bardzo ostrożnie i taktownie. Gdy przywieziono ją do szpitala trochę bredziła, głównie w wyniku przemarznięcia i szoku, lecz ten stan został szybko usunięty po zaaplikowaniu odpowiednich leków. Już od kilku godzin dysponowała pełnią władz umysłowych, dostatecznie długo, by przyjąć do wiadomości fakt śmierci męża
1 zacząć poszukiwania sposobu na pogodzenie się ze stratą. Choć była pogrążona w głębokim smutku i daleka jeszcze od przystosowania się do wdowieństwa, odnalazła już stopień na emocjonalnym zboczu, w dół którego się osuwała, wąską półkę, wątpliwą równowagę — z której właśnie miał ją strącić.
Niemniej jednak, może mógłby być z nią bardziej otwarty, gdyby przynosił same dobre wieści. Niestety, nie mógł obiecać, że jej mąż będzie zupełnie taki sam jak przedtem, nie naznaczony obecnymi przejściami, zdolny do podjęcia dotychczasowej aktywności bez żadnych przeszkód. Potrzebować będą godzin, a może całych dni, podczas których będą badać i oceniać Harrisona, zanim podejmą ryzyko orzeczenia całkowitego wyzdrowienia. A później mogą nastąpić tygodnie lub miesiące terapii, bez żadnych gwarancji skuteczności.
Jonas wciąż czekał na jej rękę. W końcu podała mu ją bez Przekonania.
Wedle swojej najlepszej wiedzy szybko nakreślił w ogólnych rysach podstawy reanimacji
 |
| Cytat Hi mihi doctores semper placuere docenda qui faciunt plus, quam qui facienda docent - ci mi się nauczyciele podobali w uczeniu, którzy raczej czynią niż uczą rzeczy już uczynionych. Do sukcesu nie ma żadnej windy. Trzeba iść po schodach Fidei Defensor (Fid Def lub fd) - obrońca wiary (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach) Eripuit coelo fulmen, sceptrumque tyrannis - wydarł niebu piorun, a berło tyranom. Ignorancja nie jest niewinnością, jest grzechem. Browing R |