Nie sposób jednak zaczynać od nowa. Tylko niemowlę może zacząc całkiem od początku
Nie da się wprost opisać tego, co się działo w naszym domu po zebraniu. Wracałam od Kaśki, gdy — jeszcze na ulicy -zelektryzował mnie krzyk mamy — histeryczny, słyszalny chyba w całej Chudobie.
— To niewiarygodne... - pomyślałam sobie. — Mama bywała, owszem, głośna... Czasem się trochę popiekliła, czemu nie? Ale teraz to był szok!
—Ja mara się przestać denerwować?!!! Ja?!!! Ty chyba nie wiesz, co ty mówisz!!! — krzyczała do taty, jakby ją ktoś polewał wrzątkiem. — Od pierwszej minuty do ostatniej ten arogancki głupek robił z siebie błazna!!! Ociężałego umysłowo pajaca!!! Kretyna!!! Obrażał ludzi swoim idiotycznym zachowaniem!!!
— Przestań! — tata aż się kulił pod jej wrzaskiem, lecz jego głos zaginął gdzieś w tym huraganie.
— Żadne dziecko się tak idiotycznie nie zachowywało!!! Żadne!!! —w głosie mamy przebijała wściekłość, rozpacz i bezsilność. — Nawet ten niewydarzony Ziuciu Zgadula!!!
— Możesz się wreszcie uspokoić?! Czego się tak pieklisz ni całą ulicę?! Nie mieszkamy, do licha, na bezludnej wyspie1 tata ponownie spróbował dojść do głosu.
— Ach tak?! To ty się wcale nie przejmujesz dzieckiem, i \ I ko tym, co sobie pomyślą sąsiedzi?! Nie obchodzi mnie t<>' W ogóle mnie to nie obchodzi, jak chcesz wiedzieć! Andrzq — rozpłakała się. - Wszyscy patrzyli na mnie ze współc: ciem... Wiesz, jak się czułam? Bałam się, że jeszcze chv
i zaczną mi składać kondolencje...
144
i\\ 11
Usiadła, a właściwie kompletnie bez sił opadła na fotel, kryjąc twarz w dłoniach. Tata już nie powiedział ani słowa, tylko dłużej niż zwykle dusił kolejnego papierosa w popielniczce.
— Masz coś na swoje usprawiedliwienie?! - spytał Filipa tonem, jakim się do niego chyba nigdy w życiu nie odezwał. — Jesteś pewnie z siebie bardzo dumny?!
Filip nie dał się jednakże sprowokować. Przez cały czas stał obojętny i nawet miałam wątpliwości, czy coś w ogóle słyszał.
— Idź do siebie, bohaterze od siedmiu boleści, i zastanów się głęboko nad swoją bezdenną głupotą i przyszłością — powiedział tata, me zaszczycając go nawet marnym spojrzeniem. — Daję ci na to dwadzieścia cztery godziny i ani sekundy dłużej.
Nie trzeba było Filipowi dwa razy powtarzać, żeby się wyniósł, a to znaczyło, że owszem, wszystko słyszał. Chciałam choć chwilę jeszcze zostać, więc włączyłam telewizor i zaszyłam się w fotelu.
— Co zrobisz za dwadzieścia cztery godziny? — w głosie mamy pobrzmiewały okruchy nadziei. — Masz jakiś plan?
— Nie.
— Nie rozumiem... — powiedziała z irytacją. - Robisz sobie żarty?! Z naszym dzieckiem dzieje się coś bardzo złego, coś nienormalnego!
— A ty masz?
Milczała i dopiero po chwili zaprzeczyła głową.
— Andrzej... — zaczęła cicho, głosem jakby nie jej, zmienionym. — Boję się. Nie daje mi to wciąż spokoju...
Zamilkła i wymownie popatrzyła w moją stronę. Widać było, że chciała tacie jeszcze coś powiedzieć.
— Idź już spać, Zuzka! — głos taty był zniecierpliwiony. — Nie musisz nam tu asystować.
— Ależ tato... — spróbowałam błagalnie.
— To nie jest film dla dzieci! Bez dyskusji!
— Przecież to nasza lektura! — zełgałam bez zmrużenia oka. Tata spasował, lecz film był beznadziejnie nudny i gdyby nie
lemat Filipa, nikt by mnie przed telewizorem nie utrzymał.
-Jeszcze ci tego nie mówiłam... Nie chciałam przy nim... — mama ściszyła głos, że był już prawie niesłyszalny i urwała, by
145
się upewnić, że me podsłuchuję. - Zaraz po zebraniu pani mi kazała zostać. Sugerowała pilną wizytę u dobrego specjalisty...
-Nie wpadaj w panikę, kochanie... Był już badany. Jest przecież całkiem zdrowy i normalny.
-1 co z tego, że badany?! Ty go, Andrzej, nie widziałeś, co on wyprawiał! Nie masz pojęcia! Ja temu całemu emerytowi w ogóle me wierzę! Sam ma coś chyba z głową me w porządku! -mama trzęsła się jak w febrze, a jej głos się już zupełnie załamywał. ^-Trzeba pojechać do Warszawy, popytać, kto jest tam najlepszy... Ten problem sam się nie rozwiąże.
- Dobrze, kochanie. Tylko się już nie denerwuj... - pocieszał tata, sam z trudem zachowując pozory spokoju. - Może to mu z wiekiem przejdzie...
...Matka Michała Chruścickiego... -już w nocy, odczekawszy, aż rodzice zasną, Filip opowiadał mi sensacyjne szczegóły z zebrania- ... ta jego matka to dosłownie „Brzytwy" z oczu nie spuszczała! A taka była na mą wściekła, że na kilometr było widać! Myślę sobie: co ona się tak na nią gapi? „Brzytwa" jest brudna czy co? Kompletnie w pierwszej chwili zapomniałem, że sam właściwie mogę sprawdzić, o co chodzi. Wlepiłem wzrok i... o mało me padłem ze śmiechu.
- „Co za potwór z tej baby!" - usłyszałem nagle głos tej pani" jakbym se w głowie radio nastawił. - „Jaka złośliwość i kompletny brak wyczucia! I pomyśleć, że ktoś taki uczy moje
dziecko..."
Wzdrygnęła się przy tym, jakby miała febrę, a „Brzytwa na to troskliwie: Zimno pani? Może ja zamknę okno?
Ta Chruścicka nic a mc me zajarzyła, a ja w śmiech! Czujesz? No, po prostu myślałem, że skonam!
- Spokój!! '• Co ci, Impas, tak strasznie wesoło?! - „Brzytwa" walnęła pięścią w stół, że się o mało nie rozleciał. Wiesz, jaką ona ma piąstkę... A ja mc... -opanowałem się i stoję jak ta rzeźba, nieruchomo, i wciąż się gapię na tą matkę Chruścickiego.
- Na tę! - poprawiłam go zwyczajem mamy. - Tę matkę. I me mówi się „se".
146
...Nagle..
 |
| Cytat Hi mihi doctores semper placuere docenda qui faciunt plus, quam qui facienda docent - ci mi się nauczyciele podobali w uczeniu, którzy raczej czynią niż uczą rzeczy już uczynionych. Do sukcesu nie ma żadnej windy. Trzeba iść po schodach Fidei Defensor (Fid Def lub fd) - obrońca wiary (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach) Eripuit coelo fulmen, sceptrumque tyrannis - wydarł niebu piorun, a berło tyranom. Ignorancja nie jest niewinnością, jest grzechem. Browing R |