Nie sposób jednak zaczynać od nowa. Tylko niemowlę może zacząc całkiem od początku
Pod ich osłoną śpią także lwy i pantery, odpoczywając po
swoich nocnych
wyprawach.
Jak postanowiono, wyruszyłem rano z Kubbaszim Hassanem i ze stolarzem, Józefem
Korndorferem i udałem się pocztą stepową do Batny. Tu jednak stanęła nam na
drodze
nieprzewidziana przeszkoda.
Miałem jeszcze świeżo w pamięci prawdziwie karkołomną jazdę z włoskim vetturinem
z Alp
do Lombardii, wciąż jeszcze brzmiało mi w uszach jego przerażające: „allegro,
allegrissimo!”,
które zawsze wykrzykiwał, ilekroć poprosiłem go, aby jechał wolniej i
ostrożniej. Stara kareta,
szarpana przez pędzące cwałem konie z jednej strony skalistej drogi na drugą,
leciała nad
krawędzią okropnych przepaści tak, jakbym wybrał się w podróż tylko po to, by
roztrzaskać się
w głębi jakiegoś górskiego parowu. Kiedy wreszcie cało zjechałem na równinę,
zdawało mi się,
że uniknąłem niebezpieczeństwa, przeciw któremu nie było żadnego sposobu.
Czym jednak była ta jazda „allegrissimo” wobec podróży pocztą stepową! Dyliżans
zaprzężony był w osiem koni. Gościńca nie było ani śladu, jechało się przez
jamy, łożyska rzek,
pod górę stromymi parowami i na dół po spadzistych zboczach. Co chwila
musieliśmy wysiadać
i z rozrzewniającą cierpliwością łączyć nasze siły z siłami nieszczęśliwych
koni, ilekroć trzeba
było wydobyć wóz z jakiejś dziury lub przenieść przez wzgórek, niedostępny nawet
dla piechura.
Już po pierwszych godzinach byłem jak zbity. Korndorfer raz po raz wołał:
„Maszallah!”,
a Hassan el Kebihr oddawał się tej zajmującej rozrywce, która towarzyszy
zazwyczaj morskiej
chorobie. Poczciwy Arab ze słynnego szczepu Kubabisz jeszcze nigdy nie jechał
wozem; mimo
woli przypomniało mi się jego buńczuczne zapewnienie: „Step się trzęsie a Sahel
drży, kiedy się
ukaże Dżezzar-bej!”. Teraz trząsł się on, drżąc na całym ciele.
Złości swej z powodu tego niegodnego stanu ulżył dopiero w Batnie.
– Allah kerihm, Bóg jest łaskaw i dzięki niemu moja skóra wytrzymała! Czy
Hassan-Ben-
Abulfeda-Ibn-Haukal al Wardi-Jussuf-Ibn-Abul-Foslan-Ben-Ishak al Duli jest
pijawką, żeby
musiał oddawać, co spożył? Przysięgam na brodę proroka, że Hassan el Kebihr nie
wsiądzie już
nigdy do domu na kołach, gdzie tak mu się robi, jak gdyby dostał się między
palaczy haszyszu.
Ojczyzną Dżezzar-beja, dusiciela ludzi, jest siodło. Doprowadzisz go zihdi do
Bab el Ghud tylko
pod tym warunkiem, że pozwolisz mu jechać wierzchem.
– Hassan ma słuszność – potwierdził stolarz. A to dopiero było trzęsienie i
trzeszczenie w tej
starej budzie, którą przezywają dyliżansem. Jadę ośmioma końmi i sam jeszcze mam
być
pociągowym bydlęciem? Tego nikt nie zniesie! Wolę jeździć na najgorszej bestii,
niż raz jeszcze
zajrzeć do tej budy!
Musiałem przyznać słuszność obu rozgoryczonym pasażerom, zwłaszcza że sam
postanowiłem wyrzec się dyliżansu. Nie mogąc się zatrzymać w Batnie, wynająłem
Beduina
z końmi dla mnie i dla moich towarzyszy, mieliśmy jechać aż do Biskary, gdzie
miałem zamiar
kupić wielbłądy na dalszą drogę. Ów Beduin poradził mi jednak, żebym tego nie
czynił, lecz udał
się przez góry Aures do arabskiego duaru, gdzie znajdę tańsze, a zarazem lepsze
wielbłądy,
aniżeli w Biskarze.
Posłuchałem jego rady, uprzedziłem go jednak, że chcę dostać się w góry przez
Fuhm es
Sahar – Usta Pustyni, by jak najdłużej nie porzucać zwykłej drogi.
Przypuszczałem wprawdzie,
że w duarze dostanę żwawsze i mniej znużone wielbłądy, aniżeli w mieście, gdzie
je tylko od
biedy podkarmiano, miałem jednak jeszcze jeden powód dla którego poszedłem za
zdaniem
przewodnika. W dzikich dolinach gór Aures lwy nie są rzadkością i chociaż nie
planowałem
polowania, to mogłem przynajmniej natrafić na ślady króla zwierząt albo usłyszeć
jego ryk.
Zresztą minęła już prawie wieczność od czasu kiedy ostatnio strzelałem,
tęskniłem więc
rzeczywiście za hukiem mej strzelby i sposobnością wzięcia na cel stworzenia
godnego kuli.
W górach w każdym razie łatwiej było o taką sposobność, dlatego wydobyłem
rusznicę i sztucer
Henry’ego.
Wyprzedziliśmy dyliżans i nie daliśmy się doścignąć. Konie nasze należały do
małych
zwierząt rasy berberyjskiej, ale wytrwałość ich stała w odwrotnym stosunku do
wielkości.
Siedzieliśmy już ze dwanaście godzin w siodłach, a mimo to kłusowały bez zarzutu
w kierunku,
w którym mieliśmy jechać jeszcze przez cztery godziny. Nawet mały deresz, z
którego grzbietu
zwisały niemal do ziemi nogi „Wielkiego Hassana” niezbyt odczuwał swój ciężar,
bo nie
zostawał ani na krok w tyle.
Przed nami w żółtawym świetle tonął step. Jak okiem sięgnąć płaskowzgórze było
zupełnie
nagie i puste, mimo to krajobraz przedstawiał widok pełen życia. Usta Pustyni
wyrzuciły na step
wielką liczbę beduińskich pasterzy j którzy pędzili swe trzody ku kałużom i
wadiom, aby tam
pasły się skąpą roślinnością. Objeżdżając na szybkich koniach swoje owce i
wielbłądy,
powiewając burnusami i połyskując włóczniami, posuwali się razem z żonami i
dziećmi,
siedzącymi na pstro przystrojonych dromaderach.
Łańcuchy wzgórz otaczających szeroką równinę jęły się teraz zbliżać do siebie,
aż w końcu
połączyły się tworząc zwężającą się, coraz bardziej skalistą płaszczyznę
 |
| Cytat Hi mihi doctores semper placuere docenda qui faciunt plus, quam qui facienda docent - ci mi się nauczyciele podobali w uczeniu, którzy raczej czynią niż uczą rzeczy już uczynionych. Do sukcesu nie ma żadnej windy. Trzeba iść po schodach Fidei Defensor (Fid Def lub fd) - obrońca wiary (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach) Eripuit coelo fulmen, sceptrumque tyrannis - wydarł niebu piorun, a berło tyranom. Ignorancja nie jest niewinnością, jest grzechem. Browing R |