Nie sposób jednak zaczynać od nowa. Tylko niemowlę może zacząc całkiem od początku
- Umiesz przemawiać do koni, milady - zauważył.
- Widziałem, jak rozmawiałaś z Piorunem, zanim wskoczyłaś na jego grzbiet. Kto
cię
tego nauczył, pani? Fortune przez chwilę wyglądała na zdumioną, po czym rzekła:
- Nikt. Zawsze tak robiłam, dosiadając nieznanego zwierzęcia. Uważam, że tak
jest
uprzejmie. Moja siostra i bracia wyśmiewali się z tego, ale nigdy żaden koń nie
zrzucił mnie z
siodła, od mojego pierwszego kucyka nigdy nie miałam najmniejszych kłopotów.
- Ach, to musi być twoja irlandzka krew - powiedział z uśmiechem.
- Lubię cię, Rory Maguire.
- A ja lubię ciebie, lady Fortune Mary Lindley - odpowiedział.
- Skąd znasz moje pełne imię? - zapytała zaskoczona.
- Nie wiedziałaś, milady, że jestem twoim ojcem chrzestnym? - zapytał w
odpowiedzi.
- Ty? Mamo, czy to prawda? - zawołała Fortune do swojej matki, jadącej tuż za
nią. -
Czy Rory Maguire jest moim ojcem chrzestnym?
- Owszem - przyznała Jasmine.
- Będę cię więc nazywać wujkiem Rory, a ty będziesz do mnie mówił Fortune, gdy
będziemy w gronie rodzinnym, en familie - zawołała podniecona Fortune. Odwrócił
się, żeby
spojrzeć na Jasmine, która leciutko skinęła głową.
- Dobrze, Fortune - zgodził się, ogarnięty ciepłymi uczuciami wobec jej
szlachetności
i wdzięku. To nie była wyniosła dziedziczka. Mieszkańcy Maguire's Ford bez
wątpienia ją
polubią i wszyscy będą mogli żyć w pokoju, pod warunkiem że William Devers nie
będzie
podważał autorytetu małżonki.
Rory zastanawiał się, w jaki sposób młody człowiek zareaguje na wieść o tym, że
Fortune zamierza sama zarządzać swoim majątkiem i swoimi ziemiami. Na ile Rory
znał
Jasmine, narzeczony Fortune będzie musiał podpisać prawny dokument, zanim ruszy
w
kierunku ołtarza. Deszcz stopniowo zanikał, a gdy zatrzymali się na popas, żeby
dać
odpocząć koniom i zjeść nieco chleba i sera, zaświeciło słońce. Patrząc w niebo,
Rory doszedł
do wniosku, że do końca dnia powinno być słonecznie. Rozejrzawszy się, rozpoznał
znane
miejsce i zorientował się, że w związku z wczesnym rozpoczęciem podróży dotrą do
Maguire's Ford popołudniem. Ukradkiem obserwował Jasmine i Jamesa Lesliech.
Oboje byli
tak otwarcie zakochani w sobie, że poczuł w sercu wręcz fizyczny ból. Bez
względu na to, co
ostatniej nocy mówi! Adalemu, bez względu na to, co kiedykolwiek powiedział ojcu
Cullenowi Butlerowi, nigdy nie utracił skrawka nadziei, że ona kiedyś go pokocha.
Teraz
widział jasno, że tak się nigdy nie stanie. Ta wiedza sprawiła, że coś w nim
umarło.
Głęboko westchnął.
Usłyszawszy to, Fortune, która siedziała na trawie koło niego, odwróciła się.
- Co się stało, wujku Rory? - zapytała. - To najsmutniejsze westchnienie, jakie
kiedykolwiek słyszałam. Nie bądź smutny. - Oparła mu głowę na ramieniu i ujęła w
ręce jego
dłoń. Zaskoczyło go jej współczucie. Poczuł łzy napływające do oczu i szybko
zamrugał.
- Och, dziewczyno, my, Irlandczycy, często znienacka popadamy w ponury nastrój.
-
Lekko uścisnął elegancką rączkę. - Wszystko w porządku. A teraz, jeśli jesteś
gotowa,
powinniśmy ruszać dalej. - Wstał i pociągnął ją za sobą. - Byłaś takim maleńkim
dzieckiem,
Fortune Mary Lindley, a wyrosłaś na wspaniałą damę.
- Ciekawa jestem, skąd się biorą te napady ponurego nastroju, wujku Rory. Też je
miewam. To muszą być moje irlandzkie korzenie. Jak na dziewczynę, która miała
ojca
Anglika i której matka jest na wpół Angielką, na wpół Hinduską, chyba
odziedziczyłam wiele
po mojej irlandzkiej prababce - roześmiała się.
Jechali teraz wolniej. Powóz toczył się przed nimi. Popołudnie było pogodne, a
słońce
grzało im plecy. W końcu wspięli się na szczyt wzgórza. Przed nimi rozciągała
się błękitna
tafla wody, która, jak Rory wyjaśnił Fortune, a Jasmine swojemu mężowi, nazywała
się
Lough Erne. Górna i dolna odnoga oddzielała obszar znany jako Fermanagh, a potem
przechodziła w rzekę Erne, mającą swe ujście do Zatoki Donegal w Ballyshannon.
Rory wskazywał palcem, mówiąc jednocześnie:
- Tam, przed nami, znajduje się Maguire's Ford, a nad jeziorem stoi zamek Erne
Rock,
który, mam nadzieję, zechcesz uczynić swoim domem, Fortune
 |
| Cytat Hi mihi doctores semper placuere docenda qui faciunt plus, quam qui facienda docent - ci mi się nauczyciele podobali w uczeniu, którzy raczej czynią niż uczą rzeczy już uczynionych. Do sukcesu nie ma żadnej windy. Trzeba iść po schodach Fidei Defensor (Fid Def lub fd) - obrońca wiary (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach) Eripuit coelo fulmen, sceptrumque tyrannis - wydarł niebu piorun, a berło tyranom. Ignorancja nie jest niewinnością, jest grzechem. Browing R |