Nie sposób jednak zaczynać od nowa. Tylko niemowlę może zacząc całkiem od początku
Postępowanie rozwodowe przebiegało sprawnie. Freddie, zgodnie z wcześniejszym zamierzeniem, pojechał do Europy, ale jego adwokat miał wszelkie pełnomocnictwa i współpracował z Thompsonami bez żadnych ograniczeń. Przesłuchanie wyznaczono na listopad, a rozwód miał zostać ostatecznie przeprowadzony rok później. - Powinnaś wrócić do Nowego Jorku - przekonywał ojciec. Nie chcieli zostawiać jej w Southampton jak porzuconej krewnej, której się wstydzili. Ale widocznie Sara tak siebie oceniała; nie uległa też prośbom Jane, kiedy w październiku odwiedziła ją i dziecko. - Nie chcę wracać do Nowego Jorku, Jane. Jest mi dobrze tam, gdzie jestem. - Z Charlesem i trojgiem starych służących, marznąc na Long Island przez całą zimę? Sarrie, jesteś niemądra. Przyjedź do domu. Masz dwadzieścia jeden lat i nie wolno ci rezygnować z życia. Trzeba zacząć wszystko od początku. - Nie chcę - szepnęła, nie zwracając najmniejszej uwagi na dziecko siostry. - Zupełnie zwariowałaś. - Jane wyglądała na rozdrażnioną uporem młodszej siostry. - A co ty wiesz, do diabła? Masz męża, który cię kocha, i dwoje dzieci. Nigdy dla nikogo nie byłaś ciężarem ani przyczyną zakłopotania i niesławy. Jesteś wzorem żony, córki, siostry i matki. Cóż ty wiesz o moim życiu? Absolutnie nic! - Robiła wrażenie rozwścieczonej i tak było istotnie, ale to nie Jane była winna i siostra o tym wiedziała. Była wściekła na siebie, na los... i na Freddiego. Nagle zrobiło się jej przykro i popatrzyła na siostrę skruszona. - Przepraszam, chcę po prostu zostać tam sama - na dobrą sprawę nie była w stanie tego wyjaśnić. - Dlaczego? - Jane nie mogła zrozumieć. Sara, młoda i piękna, nie była przecież jedyną kobietą, którą czeka rozwód, a zachowywała się tak, jakby została skazana za morderstwo. - Nie chcę nikogo widywać. Czy możesz to pojąć? - Jak długo zamierzasz tam siedzieć w odosobnieniu? - Może zawsze. W porządku? Czy to dostatecznie długo? Czy to wyjaśnia sprawę? - Sara nie znosiła udzielać odpowiedzi na te wszystkie pytania. - Saro Thompson, jesteś szalona. Ojciec postarał się, by wróciła do panieńskiego nazwiska, gdy tylko wystąpiła z wnioskiem o separację. - Mam prawo robić z moim życiem, co zechcę. Jeśli mi się spodoba, mogę zostać zakonnicą - powiedziała z uporem do siostry. - Najpierw musiałabyś zostać katoliczką - uśmiechnęła się Jane, ale Sarze nie wydało się to wcale zabawne. Obie należały od urodzenia do Kościoła episkopalnego. Jane zaczęła podejrzewać Sarę o lekkiego bzika, ale miała nadzieję na szybką poprawę. Prawdę mówiąc wszyscy mieli taką nadzieję, ale jakoś na razie na to się nie zanosiło. Niewzruszenie odmawiała powrotu do Nowego Jorku. Matka już dużo wcześniej zabrała z mieszkania jej rzeczy i popakowała w pudła; Sara twierdziła, że nie chce ich nawet oglądać. Na listopadowe przesłuchanie w sprawie rozwodu ubrała się w czarny kostium, a twarz przyoblekła w poważną minę. Wyglądała pięknie i mimo lęku ze stoickim spokojem odpowiadała na wszystkie pytania. Po zakończeniu natychmiast wróciła samochodem na Long Island. Codziennie odbywała długie spacery po plaży, nawet w bardzo zimne dni, kiedy wiatr chłostał jej twarz. Czytała i pisywała listy do matki, do Jane i swoich starych przyjaciółek, ale nie czuła najmniejszej ochoty, by się z nimi spotkać. Święta Bożego Narodzenia obchodzono w Southampton - Sara znowu była niezwykle małomówna. Wspomniała matce o rozwodzie tylko raz, gdy słuchały w radiu wiadomości o księciu i księżnej Windsoru. Czuła się jak nieszczęsna powinowata Wallis Simpson, ale matka ponownie nie omieszkała jej zapewnić, że Sara i pani Simpson nie mają z sobą nic a nic wspólnego. Z nadejściem wiosny jakoś się jej polepszyło, czas - najlepszy lekarz - zaczął robić swoje. Zaczęła wyglądać lepiej, zdrowiej i nieco się zaokrąglać, oczy zalśniły dawnym blaskiem. Zaczęła mówić o kupnie lub wynajęciu wiejskiego domu na Long Island. Chciałaby, żeby był położony na uboczu. - To śmieszne - żachnął się ojciec na taką sugestię. - Rozumiem aż za dobrze, co przeżyłaś, i że potrzebujesz czasu, by dojść da siebie, ale nie zamierzam pozwolić, byś resztę życia spędziła na Long Island jak pustelnica. Możesz zostać tu do lata a w lipcu matka i ja zabieramy cię do Europy. Podjął decyzję w tej sprawie przed tygodniem, a Victoria Thompson była tym wyraźnie podekscytowana; nawet Jane uważała, że to doskonały pomysł - dokładnie to, czego potrzeba Sarze. - Nie pojadę - spojrzała na ojca z uporem. Wyglądała zdrowo, silnie i piękniej niż kiedykolwiek. Przyszedł czas, by wróciła do świata, niezależnie od tego, czy jej się to podoba, czy nie. Gdyby nie zmieniła zdania, ojciec był zdecydowany zastosować środki przymusu. - Pojedziesz, jeśli będę się przy tym upierał
 |
| Cytat Hi mihi doctores semper placuere docenda qui faciunt plus, quam qui facienda docent - ci mi się nauczyciele podobali w uczeniu, którzy raczej czynią niż uczą rzeczy już uczynionych. Do sukcesu nie ma żadnej windy. Trzeba iść po schodach Fidei Defensor (Fid Def lub fd) - obrońca wiary (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach). (tytuł Henryka VIII bity na wszystkich brytyjskich monetach) Eripuit coelo fulmen, sceptrumque tyrannis - wydarł niebu piorun, a berło tyranom. Ignorancja nie jest niewinnością, jest grzechem. Browing R |